Helaas moeten we tot op heden vaststellen dat we nog steeds over te weinig informatie van de plegers beschikken. Soms hebben ze contact met politie en parket, maar ook dat blijft beperkt. Daarnaast is het geen geheim dat ze zich razendsnel aanpassen en maatregelen nemen om onder de radar te blijven. Zo verplaatsen ze zich vaak zonder enig probleem van de ene naar de andere gemeente of stad, of soms zelfs naar een ander land. Ook het gebruik van valse namen komt wel vaker voor en het internet maakt opereren in alle anonimiteit mogelijk. Het betreft in het algemeen jonge mannen, vaak tussen de 20 en 30 jaar met een charmant en vlot voorkomen.
Wat we wel konden vaststellen, is dat de organisatie van de plegers wel vaker bestaat uit een harde kern die moeilijk binnen te dringen valt. Het zijn goed georganiseerde netwerken, wel vaker met een internationaal karakter en soms gelinkt aan stadsbendes, die naast de harde kern ook cellulaire leden inzetten om het werk te faciliteren. In andere gevallen gaat het over individuele tienerpooiers die elkaar kennen en gelinkt zijn met elkaar, maar die eerder een los netwerk vormen.
Wat zijn de motieven van tienerpooiers?
Er is zeker geen sprake van liefde of romantische gevoelens voor de meisjes. Ze bagatelliseren zonder verpinken hun rol, er is nauwelijks enig teken van geweten of moreel besef.
Er zijn twee onmiskenbare ‘voordelen’ als tienerpooier: